استغفار و طلب آمرزش از خداوند

استغفار 
«بگو به آن بندگانم که در ارتکاب گناه زیاده روى کرده اند از رحمت خدا مأیوس نباشند، خداوند همه ى گناهان را مى بخشد او بخشاینده و مهربان است».

اگر ایمان و تلاش هاى انسان در مسیر ایمان، زمینه ساز امید است، باز بودن باب توبه، پذیرفته شدن شفاعت اولیاى خدا، و گستردگى رحمت خدا، یک رشته عواملى است که بذر امید را در مراحل بعد در قلوب انسان مى پاشند، یعنى پس از ایمان و تلاش، باید این عوامل را که قرآن به آنها اشاره مى کند عوامل درجه دوم براى ایجاد رجا و امید در قلوب دانست. اینک بیان آنها:

1. مغفرت گسترده خدا
نخستین عامل آفریننده امید در قلوب افراد با ایمان، پس از تلاش هاى شایسته، همان اعتقاد به رحمت گسترده خداوند است، خدایى که رحمت او بر خشم او مقدم مى باشد.
قرآن در مواردى بر این معنى، تصریح کرده و مى فرماید:
قُلْ یا عِبادىَ الَّذِینَ أَسْرَفُوا عَلى أَنْفُسِهِمْ لا تَقْنَطُوا مِنْ رَحْمَةِ اللّهِ إِنَّ اللّهَ یَغْفِرُ الذُّنُوبَ جَمیعاً إِنَّهُ هُوَ الغَفُورُ الرَّحِیمُ.
«بگو به آن بندگانم که در ارتکاب گناه زیاده روى کرده اند از رحمت خدا مأیوس نباشند، خداوند همه ى گناهان را مى بخشد او بخشاینده و مهربان است. »
و در آیه دیگر مى فرماید:
...وَإِنَّ رَبَّک لَذُو مَغْفِرَة لِلنّاسِ عَلى ظُلْمِهِمْ....
«پروردگار تو به مردم در حالى که ستمکار و گناهکارند، داراى بخشایندگى است .»

این گونه آیات به خصوص آیه دوم، مربوط به آن نوع بخشایندگى است که گاهى بدون توبه شامل حال بندگان مى گردد، و اگر مقصود آن نوع از بخشایندگى بود که از طریق توبه عاید انسان مى گردد لفظ "على ظلمهم" درحالى که گنه کارند لزومى نداشت. گذشته از این، لحن آیه نخست، به گونه اى است که نمى توان آن را بر خصوص حالت توبه حمل کرد زیرا لحن آیه از یک رحمت وسیع و مغفرت گسترده حکایت مى کند و مى خواهد در دل بندگان بدور افتاده ، نور امید و بارقه رجا را روشن سازد.
نخستین عامل آفریننده امید در قلوب افراد با ایمان، پس از تلاش هاى شایسته، همان اعتقاد به رحمت گسترده خدا است، خدایى که رحمت او بر خشم او مقدم مى باشد. 
2. استغفار فرشتگان
از عوامل امید آفرین، طلب آمرزش فرشتگان است زیرا حاملان عرش و آنها که پیرامون آن هستند در حق افراد با ایمان طلب آمرزش مى کنند آنجا که مى فرماید:
الَّذِینَ یَحْمِلُونَ الْعَرشَ وَمنْ حَولَهُ یُسَبِّحُونَ بِحَمْدِ رَبِّهِمْ وَ یُۆْمِنُونَ بِهِ وَ یَسْتَغْفِرُونَ لِلَّذِینَ آمَنُوا رَبَّنَا وََسِعَتْ کلَّ شَىء رَحْمَةً وَعِلماً....
«فرشتگان حامل عرش و آنها که دور آن هستند با ستایش خدا، او را تسبیح مى گویند هم خود به خدا ایمان دارند و هم درباره افراد با ایمان طلب آمرزش مى کنند و مى گویند پروردگارا! رحمت و علم بى نهایت تو، همه جا را فرا گرفته است .»

3. شفاعت اولیاى الهى

سومین عامل رجا و امید، شفاعت اولیا خداوند است که قرآن از آن درباره رسول گرامى به عنوان «مقام محمود» نام مى برد و مى فرماید:
وَمِنَ اللَّیْلِ فَتَهَجَّدْ بِهِ نافِلَةً لَک عَسى أَنْ یَبْعَثَک رَبُّک مَقاماً مَحْمُوداً.
«بخشى از شب را با انجام نمازهاى نافله، بیدار و متهجد باش، شاید خدایت تو را به مقام بس پسندیده برگزیند .»
در آیه دیگر یادآور مى شود که شفاعت خدا پیامبر را تا آن حد مى پذیرد که او را راضى سازد آنجا که مى فرماید:
وَلَسَوفَ یُعْطِیک رَبُّک فَتَرْضى.
«خداى تو آن اندازه به تو مى دهد و در سایه شفاعت تو گنهکاران امت را مى بخشد که تو راضى شوى .» 
و آخر دعوانا ان الحمدلله رب العالمین

زیاد طلب آمرزش کن تا به موفقیت دست یابی و آسوده خاطر گردی و روزی حلال و فرزندان شایسته داشته باشی. 


"وَ أَنِ استَغْفِرُوا رَبَّكمْ ثمَّ تُوبُوا إِلَیْهِ یُمَتِّعْكُم مَّتَعاً حَسناً إِلى أَجَل مُّسمًّى وَ یُؤْتِ كلَّ ذِى فَضل فَضلَهُ" 

و اینکه از پروردگارتان طلب آمرزش نمایید و سپس به سوی او بازگردید؛آنگاه به شما کالای نیک خواهد داد و تا مدتی شما را بهره مند می کند و به هر صاحب فضلی ،فضل و لطف خویش را می دهد. 

در حدیث آمده است:"هرکس زیاد استغفار نماید،خداوند هر مشکل و اندوه او را رفع می نماید و به او راه برون رفتی از هر بحران و تنگنایی می نماید.